-
1 ұйтқыған суық жел
bora -
2 бет
беті қайту — отступать; отказаться от первоначального намерения; отбить охоту
беттен алу — перечить; грубить
устар. бет ашу — представить невесту родителям и родственникам жениха, сопровождая песней "беташар"
бет бақтырмау (бет қаратпау) — не давать говорить, объясняться
беті қара (қара бет) — бесстыдный; нечестный
бет қою — направиться; двигаться к чему-нибудь
беті ашылған адам — человек, потерявший стыд, бесстыдник
беті бүлк етпей сөйлеу — говорить, ничуть не стесняясь, не стыдясь
бетіне жел болып тимеу — никогда не выступать против, не вступать в пререкания
бетке ұстар — самый передовой, наилучший
-
3 қара
1.чёрный; вороной2.3.ірі қара — крупный скот (коровы, лошади, верблюды)
силуэт; призрак4.сухой, пронзительный5. перен.6. перен. 7. 8.устар.
қара таныған — грамотный
См. также в других словарях:
суық жел — (Алм., Жам.) ауру түрі. С у ы қ ж е л і ң болса, ыстық ыстық май шыжғырып ұртта (Алм., Жам.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жел — арқан. Қатты соққан желден киіз үйді сақтау үшін сыртынан айнала бастыратын арқан. Ж е л а р қ а н д ы үйдің екі жағынан қапсыра орап әкеліп, қазыққа мықтап байлайды (Қаз. этнография., 2, 284). Желге ұшып кетті. Жоқ болды, құрыды. «Кешір» деген… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
желін қап — (Түрікм., Красн.) түйенің желінін қаптайтын қап. Қара суықта түйе желіні жарылып кетпес үшін ж е л і н қ а п кигіземіз (Түрікм., Красн.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жел ауру — (Ақт., Тем.) суық тиіп ауыру … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ексім жел — (Қост., Жанг.) ызғарлы, суық жел. Ысқырған е к с і м д і ж е л арбиған қу қаңбақты домалатып, ескі апандарға, сай жырасына малша иіріп, тыға түседі (Б. Майл., Шығ., 354) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
көжелік — (Шығ.Қаз., Ү Н.) зауытта істелген жіңішке жұмыр кеспе, сондай ақ түтік сияқты қамыр кеспе. Суы қайнаған болар, балам, ас үйге к ө ж е л і к ала бар (Шығ.Қаз., Ү Н.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
итбалықтың қатырмасы — (Түрікм., Красн.) наурыз айының екінші жартысында соғатын суық жел. И т б а л ы қ т ы ң қ а т ы рм а с ы кезінде төлдеген жас қозылар суыққа шалдығып қалады (Түрікм., Красн.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қарабас — I зат. зоол. Қоңыржай аудандарында тіршілік ететін, басы қара әнші құс (славка). Қ а р а б а с – торғайдай ғана кішкене құс. Ол өзінің басындағы бас киім сияқты қара қауырсындары үшін осылай аталған (Құстар, 88). II зат. Қаратау аңғарынан тұрақты … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
алағаншық — 1 (Көкш.: Щуч., Еңб.; Қар., Қарқ.) бір ашылып, бірде қайта соққан боран. Қыстыгүні а л а ғ а н ш ы қ боран жиі болып тұрады (Көкш., Еңб.) 2 (Жамб., Шу) суық жел. Бізде күншығыстан соққан желді а л а ғ а н ш ы қ дейді. А л а ғ а н ш ы қ соққанда… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қарақатқақ — (Түрікм., Красн.) көктемнің алғашқы кезінде соғатын құрғақ суық жел. Күн сайын қ а р а қ а т қ а қ соғып, елдің мазасын алып тұр (Түрікм., Красн.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шошала — 1 (Түрікм.: Красн., Ашх., Таш.; Гур., Тең.; Ақт.: Ырғ., Жұр.; Қ орда: Арал, Қарм.; Рес.: Орын., Сарат.) сиырға тиетін шанышқақ, оқыра. Мөңкігенің не ш о ш ал а тиген сиырдай (Түрікм., Красн.). Жаз айындағы ш о ш а л а д а н мал қатты ариды Қ орда … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі